wortarten-richtig-erkennen-verben

Wortarten – was ist was? Verben erkennen

Viele Menschen haben Probleme damit, Wortarten richtig zu erkennen. Hier ein kleiner Überblick, wie man die Wörter zu den richtigen Wortarten zuteilen kann. Am Anfang wird hier das Verb besprochen.

  • Auf Polnisch
  • Auf Deutsch

Wielu z nas ma problem by poprawnie nazwać wszystkie części mowy, stąd też ten krótki przegląd, może właśnie tego mi, Tobie, potrzeba 😉

Na początek weźmy sobie czasowniki (Verben). Zadaj sobie teraz pytanie: Jakie czasowniki znam w języku polskim? – Czy w głowie pustka, czy też nie warto przeczytać dalej.

Czasownikiem jest słowo robić (machen) – jeśli Twoje słowo da się odmienić, wyrazić w różnych kombinacjach typu: robię (ich mache), oni robili (sie haben gemacht). To masz jak w banku, że masz doczynienia z czasownikiem. W szkole podstawowej na pewno uczył-aś/-eś się, ze czasownik odpowiada na to magiczne pytanie: co robi? co się z nim dzieje? Spójrz na to może w ten sposób, jak się da coś z nim zrobić to czasownik, jeśli nie to kombinujemy dalej.

W języku polskim czasowniki zakończone są na -ć, albo -c, np. robić (machen), piec (backen), łowić (angeln), dostarczać (liefern), wątpić (zweifen). Proste, co nie?

W nawiasach podałem niemieckie odpowiedniki – widzisz jakieś podobieństwa?

machen, backen, angeln, liefern, zweifeln, – niemieckie czasowniki zakończone są sufiksem -en, lub też samą literką -n (widoczną w -ern, –eln).

Pamiętaj

Czasowniki (w zdaniu) piszemy tak jak w języku polskim małą literą.

W języku niemieckim czasownik występuje zawsze z zaimkiem osobowym (ja, ty, my, …)

Wskazówka

Niektóre przymiotniki w języku niemieckim wyglądają jak czasowniki, np. betroffen (dotknięty).

Ćwiczenie

Teraz małe zadanko tak na hop-siup, wskaż czasowniki:

tragen-Backen-laufen-Haus-in-den-Telefon-klingeln-atmen

Poprawna odpowiedź to od końca;-)

atmen-klingeln-laufen-tragen

Zum Anfang beschäftigen wir uns mit dem Verb. Frage dich selbst: Welche Verben kennst du in deiner Muttersprache (bei mir ist das Polnisch)? – Egal, ob dein Kopf gedankenleer ist oder dir etwas einfällt, es ist es wert, weiter zu lesen.

Das Wort „machen“ ist ein Verb (auf Polnisch: robić) – wenn dein Wort sich konjungieren lässt, also wenn man es mit Pronomen (ich, du, wir, usw.) ausdrücken kann, wie hier, dann handelt es sich um ein Verb:

ich mach-e,
du mach-st,
er sie es mach-t
wir mach-en
ihr mach-t
sie Sie mach-en.

In der Grundschule hast du bestimmt gelernt, welche Fragen man stellt, wenn man nach einem Verb fragt: was tut? was erleidet (ein Subjekt)? Schau mal, wenn man mit deinem Verb eine andere Wortart erfragen kann, du kannst völlig sicher sein, dass das ein Verb ist.

Vergiss es nicht, dass das Verb eine Tätigkeit (ich mache), einen Vorgang (ich wachse) oder einen Zustand (ich stehe) ausdrückt.

Im Polnischen haben Verben die Endung „-ć”, oder „-c“ und im Deutschen „-en“, oder „-n“, z.B. machen (robić), backen (piec), angeln (łowić), liefern (dostarczać), zweifeln (wątpić). Das ist einfach, nicht wahr?

In Klammern gibt es polnische Äquivalente – siehst du schon Gemeinsamkeiten?

Robić, piec, łowić, dostarczać, wątpić – polnische Verben haben das Suffix „” oder „–c”.

machen, backen, angeln, liefern, zweifeln, – die deutschen Verben haben die Endung -en, oder nur  -n (manche sagen: -ern, –eln).

Vergiss es nicht

Verben in einem Satz werden kleingeschrieben, genauso wie im Polnischen, Deutschen, Englischen usw.

Im Deutschen begleitet ein Pronomen immer das Verb (ich, du, er, …, Sie, man, usw.)

Tipp

Manche Adjektive sehen im Deutschen wie Verben aus, z.B. betroffen.

Übung

Eine kleine Übung zur Aufmunterung, wähle Verben aus:

tragen-Backen-laufen-Haus-in-den-Telefon-klingeln-atmen

Richtige Antwort, vom Ende ist:

atmen-klingeln-laufen-tragen